Een adembenemend mooi, spannend en magisch verhaal. Dat zijn de eerste woorden die in me opkomen na het lezen van dit boek. Als ik de tijd had gehad dan had ik het boek waarschijnlijk in één ruk uitgelezen. Nu keek ik elke keer uit naar wanneer ik weer een stukje kon lezen en het jammer vond toen ik het boek eenmaal uit had.
Het verhaal gaat over Faye, een bijzonder meisje dat zich het prettigst voelt tussen de bomen in het bos. Wanneer ze met haar vader bij haar tante in de stad gaat wonen, omdat het niet goed gaat met haar vader, ondervindt Faye veel problemen. Ze kan zich niet goed aanpassen in de stad. Ze is al naar verschillende kostscholen gestuurd, maar geen enkele school wil haar houden. Op een avond is er iets ergs gebeurd, maar Faye kan zich niets van dit voorval herinneren. Ze voelt dat haar vader en tante zich anders naar haar gedragen en denkt dat het met die bewuste avond te maken heeft. Ze wordt weer naar een kostschool gestuurd, maar dit keer naar een school op een eiland. Ze komt erachter dat dit niet zomaar een school is, maar een plek voor kinderen die iets slechts hebben gedaan. Hoewel ze wordt aangetrokken door het landschap van het eiland, voelt de school meer als een gevangenis. Wie kan ze vertrouwen en kan ze zichzelf nog vertrouwen? En wat is er toch gebeurd op die ene avond waarvan ze zich niets kan herinneren?
Gedurende het verhaal komen we steeds meer te weten over de vreemde kostschool, zijn leerlingen, het eiland en het leven van Faye. Het verhaal heeft iets van een heel spannend sprookje. Het boek weet de spanning elke keer goed vast te houden en je telkens te verrassen. Aan het einde van het verhaal wordt het plot toch een beetje voorspelbaar, maar dat bederft het leesplezier niet. Daarnaast is het boek een ode aan de natuur en dan met name aan de bomen.
Reactie plaatsen
Reacties